Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
beytləşmə — «Beytləşmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mətale’ — ə. «mətlə’» c. qəzəllərin ilk beytləri; mətlələr … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
nəşayid — ə. 1) himnlər; 2) mahnılar; 3) ahəngdar şeylər; 4) misal kimi işlənən beytlər və misralar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qafiyə — ə. şeirdə beytlərin və ya misraların son hərflərinin uyğun gəlməsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
vagir — f. növhə, mərsiyə, yaxud nəğmə oxuyarkən son beyt və ya beytləri təkrar edən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
vagirə — f. növhə, mərsiyə, yaxud nəğmə oxunarkən təkrar edilən son beyt və ya beytlər … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əbyat — ə. «beyt» c. beytlər … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bağlaşmaq — qarş. 1. Şərtləşmək, birbiri ilə şərt bağlamaq, müqavilə bağlamaq; şərt kəsmək. Bu sözləri Cəlildən eşidəndə, haman adam dedi ki, yaxşı, mən razıyam, sabah gəl filan notariusun kontoruna, orada bağlaşaq. İ. M.. 2. Deyişmək, şeirləşmək, beytləşmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cüng — is. <fars.> Şairlərin seçmə əsərləri, yaxud beytlərin əlyazma toplusu. Fars dilində yazılmış cüng … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qafiyə — is. <ər.> ədəb. Şeirdə: beytlərin və ya misraların son söz və ya səslərinin uyğunluğu, həmahəngliyi. Bu şerin qafiyələri düz gəlmir. – Demirəm mən sənə şair deyilsən, var şerin; Vəzni var, qafiyə var, qaliba yox can, Yusif! S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
